Homo homini lupissimus est

Patrzę na świat, a tam nienawiść, zawiść, podłość...

Wciąż mam w głowie słowa Zbigniewa Herberta:  

tak zdobędziesz dobro którego nie zdobędziesz

powtarzaj wielkie słowa powtarzaj je z uporem

[...]

a nagrodzą cię za to tym co mają pod ręką

chłostą śmiechu zabójstwem na śmietniku

Ile w tych słowach prawdy!  

Szczególnie te o zdobywaniu dobra, którego się nie zdobędzie

i te o nagrodzie za dobro - chłosta śmiechu i zabójstwo.

WOŚP i śmierć prezydenta Pawła Adamowicza to tło tych słów. 

Kim lub czym dla człowieka jest drugi człowiek? W najgorszej wersji: wilkiem.

Ale patrzę na świat i stwierdzam, że nie wilkiem, ale homo homini lupissimus est.

I ta forma gramatyczna, czyli końcówka stopnia najwyższego przymiotnika dodana do rzeczownika wilk w kontekście "człowieka" brzmi najprawdziwiej.

Napisałem kiedyś poetycki komentarz do słów O. Wilde'a. wiersz pt. Nauka łaciny.

Oscar Wilde

           

                      Czasami myślę, iż Bóg, tworząc człowieka, przecenił nieco swoje możliwości.

           

Nauka łaciny

Jedni mówią

Bóg stworzył człowieka na swój obraz,

na obraz Boży go stworzył.

Inni mówią:

Człowiek człowiekowi wilkiem.

A co jeśli wam powiem,

że homo homini lupissimus est?

---

Salon Słowa

Czas. 
Jest, czy był, a może będzie?

Myślę o czasie, czyli o tym, co gdzieś za mną i o tym, co przede mną.
Gdyby zebrać to wszystko w całość, można zauważyć, że większa część to jednak przeszłość. To bagaż doświadczeń, emocje, uczucia, przemyślenia i zapmyślenia.
To, co buduje fundament, jest podstawą przyszłości.
W ramach czasu nasza przyszłość. Ale przyszłość to też czas.