Bo mur nie tylko dzieli. Może też łączyć.

Jest taka książka...

Jest taka książka, która mnie poruszyła, zaciekawiła, ale i dała poczucie tego, co nazywam satysfakcją zrozumienia przez świat. Zrozumienia mnie i moich wartości, mojego sposobu myślenia. Odnajduję się w tym tekście. Staję się przestrzenią przedstawioną w książce. Czyli to jedna z tych książek, która zmiania człowieka i kształtuje go na przyszłość.

Tytuł: „Apeirogon” Autor: Colum McCann

A o czym jest ta książka?

Jest o gołębicy pokoju Picassa (149), jest o filozofii Pascala (397), jest o operacji piór „ptaków smutku” (109), jest o sieciach, które są łapaczami mgły (236), jest o  noszeniu kapeluszy , do których przyszywano monety (279), jest o importowaniu lodu transportowanego w skrzyniach wypchanych trocinami (335), jest o perskim matematyku o ciekawym nazwisku Muhammad ibn Musa al.-Chuwarizmi i jego dziele o jeszcze ciekawszym tytule Al-kitah al.-muchtasar fi hisab al.-dżabr wa-al.-mukahala (408), jest o Ullmanie, który twierdził, że sekret każdego dzieła sztuki kryje się w zniszczeniu materii formą (419)…

WoW! O czym jeszcze jest ta książka? Sprawdźcie sami.

A za co ją tak cenię? 

Ta forma, która do mnie przemawia. Różnej długości rozdziały, a nawet ich brak. Na stronie 304 jest rozdział „pusty”. To w prostokącie pusta przestrzeń. Ja sam mogę wypełnić tę stronę, mogę dopisać coś do książki. To fascynujące i pozwalające mi jakby stać twórcą tego dzieła.

Tym bardziej, że w tej części rozdziały układają się w taki sposób, że następują po sobie malejąco.

Trudno opisać fabułę tej książki. To książka o przyjaźni wspólnej misji ludzi po dwóch stron barykady. Bo mur nie tylko dzieli. Może też łączyć. To tylko zależy od naszego spojrzenia i naszego nastawienia.

Chapeau bas tym, którzy burzą mury dzielące!