"Trwaj chwilo, jesteś tak piękna!"

Faustowskie słowa próbują zatrzymać czas.

Ale jaki czas? Jakie chwile bym zatrzymał?

Może niewarto. Przecież czekają na nas chwile piękniejsze, inne, chwile, które staną się dopełnieniem tego, co teraz piękne i niezwykłe.

Uczę się przeżywać codzienność codziennością i w codzienności. 

Już chyba nie walczę o dzień kolejny. Żyję tym, co dziś i teraz.

To niełatwe.

Ale może tak trzeba. Inaczej bym oszalał...

I dziękuję tym, którzy trwają ze mną w mojej codzienności - im chapeau bas!