Znowu Sztaudynger...

Jedni rodzą się za późno, a drudzy za wcześnie

To wielka sztuka zrodzić się współcześnie!

Myślę czasem, że urodziłem się za wcześnie albo zbyt późno. Później - może perspektywy byłyby inne i lepsze? A gdyby wcześniej, wrażliwość ludzka dałaby żyć z godnością i nie doświadczać wciąż indolencji. 

Mądre to - rodzić się współcześnie. Może trzeba rodzić się - w tym, co konieczne teraz i tym miejscu, w tej kulturze i w tych warunkach, wśród tych ludzi...

To niezwykła sztuka zrodzić się współcześnie i zachować swą godność, swój honor. Pozostać sobą, nie zakładawszy masek obłudy. 

Dostosować się do czasów i wymagań...

Tylko czasem pytam - po co?

Nie można doskonalić się w jednym, stać się mistrzem, mentorem i autorytetem ubranym w swój system wartości?

Czy trzeba być przebojowym, przedsiębiorczym i oryginalnym na tle tłumu? (Sic!)

Nie ma już miejsca na skromność i skruchę. Takie osoby giną. Pokora względem życia to towar deficytowy. 

Nie ma czasu na doskonalenie i się i rozwój. Dziś oznacza to tylko wielokierunkowość i przydatność - swoisty utylitaryzm względem świata. 

Śmiesznym wydawałby się dzisiejszy świat, gdyby istnieli w nim skrybowie , myśliciele,  poeci (nie literaci - tych zbyt wielu).

Może dlatego brak już wśród nas Różewicza, Miłosza, Szymborskiej, Herberta...

Przebojowość - tej mi brak.