znowu Kamieńska Anna...

Mam ci tak wiele do milczenia

że nie znajduje ani słowa

trzeba by opowiedzieć wsteczne drogi

wymówić krzyk i przerażenie

wysłowić dotknięcie zimnych rąk na wieki

nie ma słów takich

jedyna nadzieja że jest alfabet życia

Zatem milczę, bo jak wyrazić wsteczne drogi kiedy już przeszłością są, krzyk zamilkł, strachu wciąż dość i pamięć rąk już martwych. 

Nadzieję mam. Na to, co teraz i na wieki. 

To chyba wystarczy, by żyć, a nie tylko istnieć...