wiersze śmierci i Wierzyński

Tej nocy kiedy zrozumiałem
że świat jest jak kropla rosy
Przebudziłem się ze snu

/Retsuzan/

Wiersze śmierci - tak o nich mówią.

Ileż jest życia w tych wierszach?

Ileż trzeba mieć w sobie życia, by pisać tak o śmierci.

Tu księżyc, kwiaty, dom..., a nie śmierć jako odchodzenie. 

Może tylko zmiana, odwrócenie ról, swoista metanoja?........

I nieprzypadkowo tu K. Wierzyński przychodzi mi z pomocą.

Wymyśliliśmy wszystko, by zapomnieć o śmierci.
I zapomnieliśmy.
Cieszymy się z utraty pamięci,
Śmiejemy się z ludzi, którzy nie wymyślili nic,
Ale wierzą w inny początek i koniec.
/Kazimierz Wierzyński/