Niech spłynie nadzieja

Niech spływa ciepłą rosą moja nadzieja na skały rzeczywistości codziennej

Niech rozbija ją kropla wody i krąży między czasem i przestrzenią

Niech nawadnia to co jeszcze żyje gdzieś w sercu schowane

Niech spłynie nadzieja by wiatr wypełnić swym szelestem

A wtedy świat wypełni się mgłą ufności

że sens został nam dany jak oddech przy pierwszym westchnieniu

bo słowa dostaliśmy wraz z wrażliwością tak czułą jak dotyk kochanków

dlatego mówimy, piszemy i milczymy słowami

bo nadzieja mieszka w słowach